Ik schreef destijds: “Een persoon gaat op zoek naar zijn identiteit. Hij komt allerlei moeilijkheden tegen en botst uiteindelijk op het feit dat hij als Oost-Belg afhankelijk is van de Vlamingen, de Walen of beide samen.
De huidige situatie is nog steeds de meest gunstige die hij in zijn geschiedenis heeft gekend, omdat het begrip identiteit er in het verleden slecht aan toe was. We hebben te maken met een persoon die geen historische grenzen heeft, die nu en in de toekomst leeft, die man noch vrouw is, die geen bestemming heeft en tot geen enkele partij behoort. Zijn enige herkenningsteken is de Belgische vlag, die hem op een overbodige manier versiert.
Omdat hij meestal uit boerenouders voortkomt, wordt zijn hoofd voorgesteld door een melkzeef. Zo ontstaat dubbelzinnigheid, want enerzijds symboliseert de zeef iemand die niet met zijn hoofd werkt, door wie alles doorgaat en die geen verbanden begrijpt; anderzijds staat die zeef voor een nieuw ontwaken, een nieuw bewustzijn dat ontstaat in het hoofd van de Oost-Belgische man, dat beheerst wordt door gedachten en handelingen. Zelfs als het hoofd helderziend wordt, heeft het geen nut als er geen mobiliteit en identiteit op zit.
Alles draait om in de maagstreek, want uit de linker Waalse en rechter Vlaamse longen is geen met zuurstof doordrenkt bloed te verwachten. Daarom kan de kopie van de hierboven vermelde filter er niet door, integendeel, de probleemfilter wordt een filterprobleem. De identiteitskaart biedt ons ook geen reddingsvlot, want uiteindelijk beweegt onze identiteit zich op een smalle culturele draf, zelfs de benen gaan waar de kleuren van de Belgische vlag de Oost-Belg trainen. Toch komt glamour uit het gouden kader van het geheel.”
Ik blijf achter met één vraag over dit geschenk: hoe zou een “Oost-Belgische filter” er vandaag uit kunnen zien?
Francis Feidler
Nidrum