Vandaag voelen de inwoners van Eupen en Sankt Vith zich deel van de Belgische staat. Ze noemen zichzelf Duitstalige Belgen. Hun verbondenheid met België komt niet meer voor in de namen van de andere deelstaten (Waals Gewest, Federatie Brussel-Wallonië, Vlaanderen).
De Duitstalige Belgen voelen zich thuis in hun land. De belangrijkste reden daarvoor is waarschijnlijk de uitgebreide autonomie die ze de afgelopen 50 jaar hebben verworven. Daardoor kunnen ze hun culturele eigenheid vrij ontwikkelen. Het tweede artikel van de grondwet toont die belangrijke status aan: “België omvat drie gemeenschappen: de Duitstalige Gemeenschap, de Vlaamse Gemeenschap en de Franse Gemeenschap.”
De voortschrijdende Europese integratie bood de Oost-Belgen ook de kans om de open grenzen in hun eigen voordeel te gebruiken en nauwer contact te zoeken met de Bondsrepubliek Duitsland, het Groothertogdom Luxemburg en Nederland. Als grensregio had het gebied veel baat bij de afschaffing van de grenzen en kreeg het alle kansen om het dagelijkse leven open te organiseren.
ZOG
-
![Benjamin_Hachenberg_rund]()
Benjamin Hachenberg
“In mijn persoonlijke geval, aangezien ik mijn twee woonplaatsen enerzijds in de regio Koblenz en anderzijds in de regio Trier heb (en dus in beide gevallen niet ver van de landsgrenzen), kan ik zeker bevestigen dat in onze tijd van open grenzen culturele uitwisseling in gezonde mate plaatsvindt, net zoals, omgekeerd, de eigen culturele identiteit in even gezonde mate kan worden behouden en beleefd. Het verschil is echter dat er in mijn thuisland al vele decennia geen noodzaak is om je aan te passen of te integreren in een nieuwe staat of in ieder geval een nieuwe taal.”
-
![Studentin_Aachen]()
Claudia Kühnen
“Ik kan zelf zonder zorgen van Aken naar Eupen reizen en daar werken, ik kan met iedereen communiceren en heb veel nieuwe vrienden gemaakt. Ook al bestaan er nog steeds identiteiten in de hoofden van de mensen, de open grenzen hebben het makkelijker gemaakt om met elkaar om te gaan. Grensregio's zijn ook altijd overgangsregio's, wat betekent dat je compromissen moet sluiten op het gebied van taal en waarden en dat je de “ander” tegemoet moet komen.”
-
![Michel_Pauly]()
Michel Pauly
“Net als Oost-België en alle andere grensregio's binnen de Europese Unie profiteert ook Luxemburg, dat altijd klein is geweest in vergelijking met zijn buurlanden en de belichaming is van een grensregio, van de openstelling van de Europese grenzen. Daardoor is Luxemburg weer verbonden met zijn voormalige bezittingen en daarbuiten. In Luxemburg is de afstand tot de volgende grens nooit ver. Grensverkeer en permanente uitwisseling met andere landen zijn dan ook een logisch gevolg van de grootte van Luxemburg. Luxemburg wordt door Luxemburgers dan ook vaak het “hart van Europa” genoemd, niet alleen vanwege de geografische ligging, maar ook omdat het regelmatig hoog scoort in de Eurobarometer. Die grote steun voor de EU is gebaseerd op het feit dat Luxemburg financieel profiteert van de openstelling van zijn grenzen. Er is een massa arbeidskrachten uit de buurlanden beschikbaar, zonder wie de Luxemburgse economie veel kleiner zou zijn. Politiek gezien profiteert het kleine Luxemburg natuurlijk ook van de EU, omdat die het land een podium biedt voor het mondiale publiek: een machtsvermenigvuldiger voor zijn invloed in de wereld, die het zonder de EU niet zou hebben. Dus zolang Luxemburg financieel en politiek van de EU profiteert, zullen de Luxemburgers trotse Europeanen blijven.”
-
![Adeline_Moons]()
Adeline Moons -
Jeroen Petit
“De kwestie van erbij horen is ook heel actueel in Vlaanderen. Vandaag zijn er tal van discussies over de plaats van Vlaanderen in België of de toekomst van België. Ook de komende jaren zal hierover gedebatteerd worden.”